ننگ بر آن دروغگویی که در تلویزیون ظاهر شود و از تلاش‌های نکرده و بی‌اثر برای مقاوم‌سازی منازل مسکونی در برابر زلزله بگوید!

با عرض تسلیت به هموطنانم در آذربایجان و ابراز تاسف از بابت آمار بالای کشته و مجروحان و آسیب‌های مالی در زلزله‌ی اخیر!

قصد دارم جدا از مباحث حقوق‌بشری و نوع‌دوستی به موضوع زلزله‌ی اخیر در آذربایجان بپردازم. مسئله این است که در همه جای ایران ممکن است زمین لرزه رخ دهد. ممکن بود هرکدام از ما به دلیلی در هنگام وقوع زلزله در آن مکان می‌بودیم. این فقط به گسل‌ها و واکنش‌های لایه‌های زمین و عوامل دیگر شناخته شده یا ناشناخته در ایجاد زلزله ارتباط دارد که چه زمانی و در کجا به وقوع بپیوندد. شما مسئول محترمی که در این امور نقش داری! ممکن است در زلزله‌ی بعدی فرزند شما هم در یک سفر تفریحی گرفتار شود. تصور نکنید امن بودن خانه‌های خودتان کافی است.

حال سوال اینجا است که چرا ما از زمین‌لرزه مرگبار و دلخراش بم عبرت نگرفتیم؟ چرا 6.2 درجه ریشتر چنین ویرانی‌هایی به بار می‌آورد در حالی که شدت‌های بالاتر زمین‌لرزه در جاهای دیگر دنیا چنین خرابی‌هایی به بار نمی‌آورد؟ آیا ما فقیر هستیم؟ آیا جمعیت ایران بسیار بیشتر از زیرساخت‌ها و امکانات رفاهی و امنی است که وجود دارند؟ آیا دانش مقاوم‌سازی خانه‌ها به ما نرسیده است؟ مشکل از کجا است؟

چند زلزله‌ی دیگر باید به وقوع بپیوندند و چندهزار(میلیون) نفر باید جان بدهند و متضرر شوند؟ چگونه است که ما در برابر چنین بلای طبیعی آشنایی که با توجه به زلزله‌خیز بودن ایران باید همواره منتظر وقوعش باشیم، از پایین‌ترین استانداردهای امنیتی هم بی‌بهره‌ایم؟ تا کی باید دروغ‌ها و وعده‌های عمل نشده با جان شهروندان در ایران معاوضه شوند؟  ننگ بر هر آدم دروغگویی که در تلویزیون ظاهر شود و آمار دروغین از تلاش‌های نکرده و بی‌اثر برای مقاوم‌سازی منازل مسکونی در ایران در برابر زلزله ارائه کند!