در حمله گروه اسلام‌گرای داعش (دولت اسلامی شام و عراق) به شهر کردنشین کوبانی واقع در شمال سوریه و نقطه صفر مرزی ترکیه، چند روز پس از آغاز محاصره شهر، داوداغلو نخست‌وزیر ترکیه در کنفرانس خبری گفت: «ترکیه هر کاری که لازم باشد انجام می‌دهد تا کوبانی سقوط نکند.» از طرفی، ترکیه عضو پیمان نظامی آتلانتیک شمالی، ناتو بوده و از نظر نظامی انتظار می‌رود که سیاست‌هایی هماهنگ با آن داشته باشد. ناتو بازوی اصلی نظامی غرب در منطقه است و طبیعتا سیاست‌های غرب را دنبال می‌کند. به نظر می‌رسد که گفته داوداغلو به منظور تامین رضایت غرب در زمینه همراهی ترکیه با سیاست‌های آن بوده است.
با این حال، پس از گذشت دو هفته از محاصره نظامی کوبانی و دفاع شجاعانه و دور از انتظار نیروهای مدافع شهر، ترکیه تنها تانک‌هایش را در مرز مستقر کرده و جدا از اینکه هیچ عملی در راستای کمک به شهر و جلوگیری از سقوط آن که وعده داده بود انجام نداد، مرز را هم بست و مانع از هرگونه کمک‌رسانی به اهالی کوبانی شد. در همین حال، نیروهای ائتلاف بین‌المللی بر علیه داعش به سرکردگی آمریکا چندین بار مواضع داعش را از طریق حملات هوایی مورد هدف قرار دادند و این تنها کمکی بود که به کوبانی انجام می‌شد. حتی هیچ‌گونه تسلیحات و آب و غذا از مرز ترکیه به آنجا وارد نشد.
در این میان مقامات آمریکایی اعلام کردند که با ترکیه مذاکره می‌کنند تا وارد عمل بشود اما دولت ترکیه همچنان مرزها را بسته نگاه داشت و خبری از هرنوع کمک رسانی نبود. سرانجام پس از گذشت سه هفته بمباران سنگین شهر از سه جناح جنوب، شرق و غرب، توسط داعش با تانک و خمپاره و دوشکا و حضور بیش از دو هزار نفر نیروی جنگجوی داعش، آن‌ها از شرق وارد شهر شدند. رسانه‌ها و فعالان سیاسی و خبرنگاران در سراسر جهان که مجذوب شجاعت مدافعین داخل شهر شدند، از بی‌عملی ترکیه متعجب شده و سرزنش‌ها نسبت به ترکیه آغاز شد. همزمان اوجالان رهبر سیاسی کردهای ترکیه اعلام کرد که در صورت سقوط کوبانی، کردها به استانبول حمله خواهند کرد.
تمرکز اخبار بر ترکیه و بی‌عملی آن باعث شد که از گوشه و کنار اخباری به دست بیایند که پرده از خیانت شوم ترکیه در همدستی با داعش بر می‌داشت. دولت ترکیه با درخواست ارتش آزاد سوریه که برعلیه بشار اسد می‌جنگد، برای ورود با سلاح سنگین به کوبانی مخالفت کرده بود. از طرفی دیگر، اخبار رساندن کمک به نیروهای داعش و رفت و آمدشان از طریق مرز ترکیه نیز به آن اضافه شد. گزارش‌های خبرنگاران از کمک‌های لجستیکی و امداد پزشکی به نیروهای داعش از طریق ترکیه از جمله یک گزارش تلویزیون نروژ در این زمینه و انتشار عکس‌های گپ زدن سربازان ترکیه و نیروهای داعش موضوع را عوض کرد. در داخل ترکیه، کردها برای حمایت از کوبانی به خیابان آمدند و بین آن‌ها و پلیس ترکیه درگیری‌هایی ایجاد شد که منجر به کشته شدن بیش از بیست نفر از معترضین شد. در نهایت تعجب، ویدئوهایی وجود دارد که در آن پلیس ترکیه خطاب به مردم معترض فریاد می‌زند: «یاشاسین داعش» که یعنی زنده باد داعش! تعدادی عناصر لباس شخصی با سرو وضعی شبیه به داعشیان به پلیس ترکیه اضافه شدند که در کنار پلیس همکاری می‌کردند. همینطور اخباری در زمینه فروش نفت از سوی داعش به ترکیه با قیمت‌های پایین و نزدیک به سی دلار نیز نقش خائنانه‌ی ترکیه در برخورد با بزرگترین نیروی تروردر کره زمین را پررنگ‌تر نشان می‌دادند.
حمله‌های هوایی آمریکا و نیروهای ائتلاف همچنان در کوبانی ادامه داشت تا اینکه یک روز پس از ورود آن ها به شهر، این حملات باعث شد نیروهای مهاجم عقب‌نشینی کنند. با این حال اخبار ورود نیروهای داعش از مرز ترکیه از منابع غیر رسمی و فعالان حاضر در منطقه و کمبود سلاح و غذا برای نیروهای مدافع شهر این پیش‌بینی را ساده می‌کرد که داعش دوباره پیشروی کند و همان اتفاق هم افتاد. در حال حاضر که این نوشتار در حال نگارش است، داعش یک سوم شهر را در اختیار دارد و نبرد همچنان ادامه دارد و مرزهای ترکیه نیز حداقل برای کمک‌رسانی به کوبانی همچنان بسته هستند.
به نظر می‌رسد که دولت اردوغان بلندپروازی‌هایی را دنبال می‌کند که در راستای نیل به آن‌ها حمایت از داعش را در برنامه خود قرار داده است. در اختبار گرفتن بخشی از سرزمین‌هایی که فعلا خاک سوریه به حساب می‌آیند، گروکشی سیاسی و تبدیل شدن به قدرت منطقه‌ای و سودجویی اقتصادی از طریق تجارت نفت با استفاده از منابع نفتی که داعش بر آن‌ها مسلط شده است را می‌توان در این زمینه برشمرد.
در نهایت این سوال پیش می‌اید که آیا غرب چنین عضوی در ناتو را به همین شکلی که الان هست می‌پذیرد؟ آیا اگر کوبانی همچنان مقاومت کند و ترکیه بی‌عملی، یا اگر در گوشه و کنار همچنان نشانه‌های همکاری دولت اردوغان با داعش تداوم پیدا کنند، تغییری در رویکرد غرب در زمینه رفتار با ترکیه ایجاد خواهد شد؟ اگر نشود چگونه می‌شود به آن ائتلاف ضد داعش اعتماد کرد؟ آیا همانطور که جان کری گفته بود که هدف اصلی آمریکا نابود کردن منابع مالی و لجستیکی از جمله راه‌های تجارت نفت داعش است، کوبانی که برای داعش شاهراه اتصال به ترکیه به حساب می‌آید موقعیتی کلیدی ندارد؟ آیا ترکیه به عنوان عضوی از ناتو نباید در این زمینه بیشتر مسئولیت‌پذیر باشد؟
پ ن:
1- مخالفت داعش با ورود ارتش آزاد سوریه با سلاح سنگین برای کمک به کوبانی
2- ویدئو: پلیس ترکیه خطاب به معترضان: زنده باد داعش
3– لباس شخصی‌هایی که در کنار پلیس ترکیه به حامیان کوبانی حمله کردند
4- درخواست انگلیس از از ترکیه برای مبارزه با داعش
4- نارضایتی ناتو و آمریکا از بی‌عملی ترکیه
5- تجارت نفت بوسیله داعش از طریق ترکیه
6- گزارش خبرنگاران از حمایت لجستیکی و پزشکی ترکیه از داعش که در یک شبکه تلویزیونی نروژ پخش شده است
7- ترکیه یک روستا را در شمال کوبانی تخلیه کرده و در اختیار داعش قرار داده است!
9- نیویورک تایمز: بازی خطرناک اردوغان در مخالفت با کمک به مبارزه با داعش؛ ترکیه در حد یک عضو ناتو نیست
10- گزارش ویدئویی بی بی سی که نشان می‌دهد ترکیه از ورود داوطلبین برای مبارزه در کوبانی ممانعت می‌کند
اندیشه 
چطور أون پليس با ماسك فرياد مي زند؟