امیدوارم که پیام اخیر محمد جواد ظریف به این معنی نباشد که: «مذاکرات به شکست انجامیده‌اند.» به این معنی نباشد که تیم ایران بهترین تلاش خود را کرده است اما تصمیماتی که از تهران اخذ شده‌‌اند و خواسته‌هایی که از غرب آمده‌اند قابلیت رسیدن به یک توافق جامع را نداشته اند.
امیدوارم افرادی که در تهران برای مذاکرات تصمیم می‌گیرند، این بار با همان «عزت» و «احترام» ایران بازی نکرده باشند. امیدوارم آن واژه‌ها را با قدرت‌طلبی‌شان اشتباه نگرفته باشند. امیدوارم آنچنان که روح‌الله خمینی خبر از صدور انقلاب به تمام دنیا داد و پس از آن او و ادامه دهندگان راهش با صد جور تبعیض و ایجاد خفقان و دشمنی با دنیا و تشکیل گروه‌های وابسته در نقاط مختلف منطقه و تلاش برای دستیابی به قدرت ایدئولوژیک و دم زدن از هلال شیعی و چوب فرو کردن در لانه‌ی حشرات موذی و بزرگنمایی از توان نظامی و تکیه کردن بی‌سرانجام به روسیه و کاغذ‌پاره نامیدن قطعنامه‌های شورای امنیت و قربانی کردن تخصص و دانش در پیشگاه تعهد ایدئولوژیک جهانی را با خود دشمن کردند، سرمایه‌های مملکت را به باد دادند و اقتصاد را فلج کردند و با بهانه‌ی دشمنی غرب که خودشان ساخته بودند هر مشقت و بلایی را بر سر این مملکت آوردند، این بار امیدوارم به همان شکل در این شرایط خطرناک خاورمیانه، ایران را بیش از این ضعیف نکنند.
پیام ویدئویی محمد جواد ظریف که با مظلوم‌نمایی هر چه تمام‌تر کش دادن مسئله‌ی هسته‌ای را خواست قطعی تمام ایرانیان معرفی کرد و با بهره‌برداری از تعاریف آزادی و حق داشتن اراده برای تعیین سرنوشت احتمالا نشان از اصرار تصمیم‌گیرندگان تهران برای ادامه غنی‌سازی داشت، هر چشمی را که نگاهش به آینده این مملکت دوخته شده است نگران می‌کند. بگذریم از یک بام و دو هوای آزادی‌خواهی که آقای ظریف آن را مطرح کرد و هزاران اراده و تصمیمی که در همین کشور به خاک می‌افتند چون باب میل نیستند، از آن گذشته امیدوارم این سخنان تنها مظلوم‌نمایی بوده باشد و نه توجیه برای عدم توافق چرا که اگر این دومیِ لعنتی باشد، بازهم ضعیف‌تر خواهیم شد. بازهم اقتصادمان پایین‌تر خواهد رفت و دیگر وضعیت نه با خفقان اداره می‌شود و نه با بزرگنمایی. امیدوارم دوباره آنقدر ضعیف نشویم که صدام حسین‌ها گوشه چشم‌شان به داخل مرزهای ایران بیفتد.
ما هنوز زمان داریم، هنوز توان داریم که کشور را از مخاطرات دور نگه داریم. هنوز می‌توانیم خردمندانه مسیر را عوض کنیم. در این شرایط که خطر بزرگ بروز جنگ مذهبی و رسیدن زبانه‌ی شعله‌های جنگ به ایران و تهدیدها بسیار جدی هستند، امیدوارم که سمت و سوی تصمیم‌گیرندگان «صلح» و حفاظت از ایران باشد نه جنگ و قدرت‌طلبی بی سرانجام.
من با شناختی که از مردم ایران دارم ما به آزادی نخواهیم رسید مگر با فشار و دخالت خارجی
چرا که بیشتر مردم ایران پول را به آزادی ترجیح می دهند
و هیچ گاه معنی آزادی ، مردم سالاری و لیبرالیسم را درک نکرده اند.
ولی دور نیست زمانی که خودکامگان و سرکوبگران در ایران بوی باروت آمریکایی
را بچشند.
و شاید هم گفته های شما راست باشد چرا که آزادی خواهان در ایران یکپارچه نیستند
و اگر روزی واپس گرایان ایران برافتند همه شان به سهم خواهی خواهند پرداخت.