عمق دیکتاتوری به تلاش برای کنترل آلت‌های تناسلی مردم رسیده است

آیا باورتان می‌شود که در سال 2014 در کشوری برای مردان و زنانی که تصمیم بگیرند دیگر بچه‌دار نشوند مجازات زندان در نظر گرفته می‌شود؟ آن هم به این شکل که به صورت رسمی در پارلمان یک کشور مطرح شود، به تصویب برسد و به شکل قانون در بیاید. آیا این مصداق عیان دیکتاتوری نهادینه شده و حکومت پادگانی نیست؟ براستی این توهین مستقیم به مردم نیست؟ آیا معنای وضع چنین قانونی غیر از این است که مردم حتی اختیار فرزندآوری خودشان را هم که از ابتدایی‌ترین حقوق بشر است ندارند؟ در واقع مثل این می‌ماند که مردم را مشتی دستگاه تولید مثل فرض کرده‌اند که اکنون به آلت‌های تناسلی آن‌ها به عنوان ابزار تولید بچه نیاز دارند.

حال بگذریم از اینکه واقعا شادمانی و اقتصاد و زیرساخت‌ها سه ضلع در هم تنیده‌ی میل افراد به تشکیل خانواده و فرزندآوری هستند و بگذریم از اینکه هدف از این افزایش جمعیت افزون شدن گوشت‌های دم توپ و مردم مستضعف گوش به فرمان است. از همه‌ی این‌ها گذشته، توهین بزرگ و احمق دانستن مردم و گرفتن اختیار زندگی خصوصی آن‌ها آن هم به شکل قانون بسیار زننده است. چرا و تا کجا باید مردم ایران به زور به کاری واداشته شوند و تحت فرمان باشند؟ به زور به بهشت بروند، به زور روزه بگیرند، به زور نماز بخوانند، به زور چادر سرشان کنند، به زور ریش بگذارند و حالا هم به زور بچه بیاورند!