مایه‌ی خجالت است که در این لحظه از زمان ما ناچار هستیم که در مورد روبوسی کردن یکی از بهترین هنرمندان تاریخ سینمای ایران در یک جشنواره بین‌المللی مطلب بنویسیم. به راستی خجالت آور است. بگذارید بی‌مقدمه بروم سر اصل مطلب!
اصل مطلب واکنش‌های دگم اهالی حکومت و رسانه‌های وابسته به آن‌ها به این موضوع است. می‌دانید چرا هر بوگندویی به خودش این اجازه را می‌دهد که از جانب «ملت ایران» حرف بزند؟ چون ما ملت ایران «لال» هستیم! ما حرف نمی‌زنیم. اینجا که باید حرف بزنیم، حرف نمی‌زنیم!
اول در خطاب به کسانی که خون جانباختگان جنگ را وسط می‌کشند باید بگویم: شما بر چه اساسی این موضوعات را به هم ربط می‌دهید؟ ایران هشت سال در نکبت جنگ فرو رفت و جوان‌هایش کشته شدند فقط و فقط چون این کشور وارد جنگ شده بود! هر حکومت دیگر هم سر کار می‌بود و در هر جای دیگر دنیا هم این اتفاق می‌افتاد، باز هم این نکبت اینچنین دامنگیر مردمان آنجا می‌شد. حالا این که سر نوجوانان بی‌گناه را شیره مالیدند و به دست‌شان کلید بهشت دادند و آهنگران برایشان خواندند که نیروی انسانی در جنگ بیش‌تر بشود دلیل نمیشود که بگوییم دلیل اصلی کشته شدن آن‌ها چیزی غیر از بروز جنگ بوده است. دست از این ریسمان پوسیده بردارید که هر بار آن را به خون جانباختگان جنگ می‌آویزید و از زیر چادر و ریش‌های‌تان که هزارجور دروغ و رانت‌خواری و کلاه‌برداری زیر آن پنهان شده فتواهای بگیر و ببند صادر می‌کنید. این عبارت پوپولیستی چندش آور که :»ما شهید ندادیم که اینگونه بشود» را دستمایه‌ی بریز و بپاش و کثافت‌کاری‌های سیستمی کرده‌اید. همه ایرانیان به جانباختگان جنگ احترام می‌گذارند ولی این دلیل نمیشود که همه آن‌ها با شما هم‌عقیده باشند که این احترام یعنی خفه شدن زیر چادر و آن کار دیگر کردن در خلوت!(با احترام به بسیاری از بانوانی که چادر می‌پوشند، منظور نویسنده مطلقا این نیست که هر کس که چادر می‌پوشد چنین رفتاری هم دارد. تنها از باب مقایسه که اشاره بشود معیار سنجش آدم‌ها براین اساس در زمینه‌ی برحق بودن‌شان در قضاوت در مورد دیگران یا صحه‌گذاری بر گفته‌هایشان نباید نوع پوشش باشد.)
دوم، اصولا اندیشیده‌اید که چرا هنرمندان موفق و شایسته و محترمی چون لیلا حاتمی تا این حد با این یاوه‌های پوسیده‌ی شما در عمل زاویه‌ی معنی دار دارند و چرا آن‌ها تا این حد محبوب هستند؟ دلیلش این است که شما برخلاف مسیر رودخانه شنا می‌کنید. شما با طبیعت در جنگید. ساز ناکوک می‌زنید! برای همین است که این جملات تاسف‌آور از زبان دبیر اول کمیسیون فرهنگی مجلس خارج می‌شود: «این اسلام نباید با رفتار‌های غیر اخلاقی کسی که خود را هنرمند ایرانی می‌داند، آسیب ببیند…
او افزود: نباید زنانی که در بستر نظام جمهوری اسلامی امکاناتی برایشان فراهم شده تا به هنری دست پیدا کنند از این بستر سوء استفاده کنند و به آبروی نظام اسلامی ضربه بزنند.» خانم محترم! شما آبروی دین و حکومت مطبوع‌تان را خودتان با همین چند جمله بر باد دادید! چگونه آیین و حکومتی دارید که با یک روبوسی رسمی در یک جشنواره بین‌المللی آسیب می‌بیند و آبرویش می‌رود؟ شما مسافر کدام دوره‌ی تاریخ هستید؟ من شک دارم که در بیابان‌های عربستان در زمان محمد پیامبر اسلام هم یک مقام حکومتی چنین سخنان سخیفی را نسبت به حکومت مطلوبش ادا کرده باشد!
سوم، شما آبروریزی را گذشته از این حرف‌های خودتان، در گندکاری‌ها و هفت‌تیر‌کشی‌ها و «بنزین آلوده به دست مردم دادن و دروغگویی علنی در رد ارتباطش با آلودگی هوا» و کاغذ‌پاره نامیدن قطعنامه‌های شورای امنیت و مردم را به قعر فقر بردن و اختلاس‌های میلیارد دلاری ابتذال روحانیان و مداحان و تزویر و دورویی نزدیکان خودتان جستجو کنید، نه در روبوسی رسمی و ساده لیلا حاتمی با یک پیرمرد! برخوردهای جدی را اول با خودتان بکنید که اصل آبروریزی آنجا است.
پ ن:
اندیشه 
besyar khoob gofteied.