به نظر من یک شرط لازم و ناکافی برای زندگی مسالمت‌آمیز در جامعه‌ای که در آن عقاید مختلف وجود دارند این است که باور داشته باشیم وقتی به کسی احترام می‌گذاریم، به این معنی نیست که حتما به عقیده‌ی او هم احترام می‌گذاریم. ما می‌توانیم عقیده‌ی او را تحمل کنیم یا از او بخواهیم آن را به ما نگوید. با این وجود، مجاز نیستم به او، به عنوان یک انسان، بی‌احترامی کنیم در خالی که می‌توانیم نظرمان را در مورد هر عقیده‌ای بگوییم و صاحبان عقیده‌ها مجاز نیستند نظرات مخالف و هجو و طنز را در مورد عقایدشان بی‌احترامی تلقی کنند.
همینطور باور داشته باشیم که این موارد در مورد افراد معروف (کسانی که در حد مصاحبه با رسانه‌‌ها شناخته شده هستند و تاثیرات بزرگ‌تری از عموم در جامعه دارند) لزوما نباید رعایت شوند. مثلا می‌شود از رئیس‌جمهور یک کشور کاریکاتور تهیه کرد و در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشت ولی در مورد همسایه‌های عادی نمی‌شود این کار را کرد.
