چگونه می‌شود با خدا جنگید؟

افسانه‌های قدیمی ساخته شده به دست انسان‌ها نمونه‌های زیادی از خشم خدایان نسبت به انسان و حتی درگیری فیزیکی آن‌ها با انسان‌ها ارائه می‌کنند. آمیزش جنسی و نسب خداوندی برخی از انسان‌ها نیز در آن‌ها به چشم می‌خورد. این موارد حاوی نوعی تناقض در زمینه‌ی تعریف خدا بودن و فرا انسان بودن نسبت به داستان‌های یاد شده هستند. خدایان که اولین تجلی‌های نادانی بشر نسبت به پدیده‌ی مرگ و آغاز جهان بودند، به همان نسبت نیز دارای خصوصیات کودکانه بوده‌اند. خدایانی که به انسان‌ها حسادت می‌ورزیدند، عاشق آن‌ها می‌شدند، نسبت به آن‌ها خشمگین می‌شدند و انتقام می‌گرفتند. خدایانی که انسان‌هایی بودند که در آسمان‌ها زندگی می‌کردند و نمی‌مردند!

مفهوم خدای یگانه یک مدل توسعه یافته ازماحصل آن نادانی بشر است. طبیعتا قدری نسبت به خدایان منطقی‌تر به نظر می رسد اما هنوز نسبت به انسان‌ها واکنش‌های کودکانه نشان می‌دهد. مثلا خدای یگانه در دین اسلام از میان انسان‌ها دشمنانی دارد که با او می‌جنگند! خدایی که به همه چیز آگاه است و در لحظه قادر است در تمام هستی تاثیرگذار باشد، در میان انسان‌ها دشمنانی دارد! تصور کنید که انسان‌ها هنوز می‌توانند با او بجنگند! چگونه می‌شود با خدا جنگید؟ چگونه خدایی که قدرتمند است و آگاه و کامل، می‌تواند دشمنی از بین انسان‌ها داشته باشد؟ خدای یگانه برای انسان‌ها برنامه‌ی زندگی ارائه می‌کند و برای پیاده‌سازی آن برنامه به انسان‌ها نیازمند است. او بر اساس فرمانبرداری انسان‌ها از آن برنامه آن‌ها را مجازات می‌کند یا به آن‌ها پاداشی می‌دهد! انسان‌هایی که او خود آفریده است و جبر یا اختیارشان را هم خود آفریده است. به راستی بشر چگونه هنوز چنین حماقتی را می‌پذیرد؟

مگر می‌شود با خدا جنگید؟